एयरपोर्टमा बिदाईको लागि जान त मजा नै हुन्छ, तर फर्किने बेलामा खल्लो महसुस हुने भएकाले एयरपोर्ट बिदाईको लागि जानुनपरोस जस्तै लाग्छ । तर यसपाली फेरी एयरपोर्ट जानै पर्यो बिदाईको लागि । बिदाईको फोटो खिच्दा खिच्दै, मेरो दिमागमा एउटा फोटो ब्लग लेख्ने मुड सवार भयो । हुन त म कुनै राम्रो क्यामरा बोक्ने प्रोफेशनल फोटोग्राफर त होइन, तर पनि एयरपोर्टमा करिब एक घण्टा बस्दा देखेका दृष्यमध्ये मेरो मोबाइलले लिन भ्याएका केहि फोटाहरु यहाँ राखेको छु ।
नेपालको एकमात्र अन्तर्राष्ट्रिय बिमानस्थल उज्यालोमा हेर्दा जति कुरुप देखिए नि, राति हेर्दा, नाम लेखेको भाग त राम्रै देखिदो रहेछ ।
कुनै माछाबजार भन्दा कम छैन, नेपालको एयरपोर्ट । सायद एउटै मात्र भएर हो कि अस्तब्यस्त ब्यबस्थापनले हो, असन इन्द्रचोक जस्तैलाग्छ भिडामभिड.........
सुरक्षाको जिम्मेवारी लिएका यी पुलिस म एक घण्टा बस्दा करिब आधा घण्टा त मोबाइलमै गफ गर्न ब्यस्त थिए । कानमा मोबाइल राखि राखि यात्रुको चेकजाँच गर्थे, हरे शिब.... कस्तो सुरक्षा ब्यबस्था हो ?
बिजनेस गर्ने कला र आइडिया हुनुपर्छ, जहा नि बिजनेश । अब हुँदा हुँदा, किताब बेच्न राखेको ट्रलीमा नि बिज्ञापन राखेर कमाउन भ्याएछन, यी सोल्टीले ।
खतरा उत्साह छ नेपाली युवाहरुमा बिदेश जाने बेलामा, कट कटले फोटो खिच्न भ्याएका छन्, किन रे थाहा छ, फेसबुकमा राख्न....
एयरपोर्ट जाँदा टेन्सन मात्र लिएर फर्कनु पर्दैन रहेछ । दिक्क लागेर फर्किने बेलामा नेपालका ठुला भनेर चिनिने मानिस नि भेटिदा रहेछन । तीसँगको एकछिनको भेटघाट र फोटो खिचाई नि यादगार बन्दो रहेछ, बल्ल चाल पाइयो । :) पहिलो पल्ट कोहि सेलेब्रेटीलाई फोटोको लागि आग्रह गरेर फोटो लिइछाडियो ।
